In deze sectie staan door onze leden geschreven artikelen. Qua onderwerpen divers: inrichting van aquaria, opbouw van aquaria, vissen, planten en wat al niet meer.
Net zoals Leen Bezem, zijn wij ook in Kroatië geweest. Daar ontdekten we een prachtig groot insect. Het bleek te gaan om een Hoornaar oftewel de Vespa Crabro. Omdat deze mij relatief onbekend was, wilde ik er wat meer over te weten komen . Dus googelen en op zoek naar info. Omdat dit toch wel een heel fraai insect is, wil ik jullie dit graag meegeven.
De Vespa crabro is familie van
de wespachtige, wat wel te
vermoeden is, als je hem aanschouwt.
Het lijkt net alsof zijn lichaam
uit twee delen bestaat die met
een dunne draad worden verbonden.
Zijn voorlichaam met
zijn prachtige donkerroodbruine
kop steekt goed af bij zijn helgele,
met wat zwarte vlekjes, achterlijf,
die van indrukwekkend
formaat is.
De kop valt ook op vanwege zijn
grootte, hij heeft een groter
vertex (kopschild) in vergelijking
met andere wespen.
De ogen van de hoornaar zijn
niet rond of ovaal zoals bij vele
andere insecten maar zijn langwerpig
van vorm. De ogen hebben
een bijna komma-achtige
vorm. Het voorste deel van het
oog is aan de voorzijde van de
kop gelegen terwijl de rest aan
de achterzijde van de kop zit.
Het oogoppervlak beslaat naar
boven toe de zijkant van de kop
van de wesp en kromt hier naar
voren. De ogen bestaan uit vele
kleine suboogjes. Het geheel
wordt het facetoog genoemd.
Daarnaast heeft de hoornaar
een sterk vergrote verharde
plaat die gelegen is tussen de
antennen en de bovenkaak. Dit
is als ware zijn gezicht. Zijn duidelijk
kaken zijn grotendeels geel
van kleur en hiermee worden
zijn prooidieren in
stukjes geknipt.
Het borststuk
(thorax) is het
breedste en
meest gewelfde
deel van het
lichaam en bestaat
uit drie delen.
Het draagt
twee paar vleugels
aan de bovenzijde
en drie
paar poten aan
de onderzijde.
Aan ieder segment
is aan de
onderzijde een
paar poten gehecht.
De vleugels
zijn langwerpig
van vorm
en hebben een
rokerige, roodbruine
kleur.
Het geel met
zwarte achterlijf
bestaat uit
verschillende segmenten en bevat
de belangrijkste organen,
zoals ademhalingsapparaat, het
spijsverteringsstelsel en de geslachtsorganen.
De meeste soorten wespen hebben een lange legbuis waardoor de eieren in de ondergrond – zoals een boom of in een prooi – kunnen worden afgezet. Bij de hoornaar is dit anders. De eieren komen uit het lichaam via de genitale opening waardoor de functie van een legbuis overbodig is. Bij de hoornaar is de legbuis omgevormd tot een angel en dient als verdediging.
Het verspreidingsgebied van de hoornaar beslaat vrijwel geheel Europa en delen van Azië, daar- naast komt de soort voor in zuidoostelijk Noord Amerika.
In Noord-Amerika is de hoornaar verspreid door de mens en komt hier niet van nature voor. Hij is zelfs ooit in Guatemala aangetroffen. maar verder nergens in Zuid Amerika. In Europa treft men hem aan in Noorwegen en Finland, in grote gebieden in Duitsland, al wordt hij daar steeds zeldzamer. Ook in het Verenigd koninkrijk is hij aangetroffen. Vroeger was een populatie bekend in Ierland, maar deze is sinds 1999 niet meer waargenomen. De hoornaar komt zelfs in Nederland voor. Al zal men ze niet in grote getalen tegenkomen. We zullen ze dan voornamelijk aantreffen op zandgronden in het zuiden en oosten.
De hoornaar is de grootste wesp van westelijk Europa. Hij wordt gemiddeld 30 mm lang, maar koninginnen kunnen beduidend groter zijn. Het moet dan wel een koningin zijn geweest welke wij hebben waargenomen, want degene die wij gezien hebben was echt heel veel groter.
Ondanks zijn indrukwekkende
lichaamsgrootte en het luide
zoemen wat hij voortbrengt,
is de hoornaar beduidend minder
agressief in vergelijking met
andere wespen.
Maar mocht hij toch de kans
krijgen om te steken, dan is
deze wel veel pijnlijker dan bijvoorbeeld
een honingbij, maar
het gif is weer minder krachtig.
Ze gebruiken het gif om insecten
te doden die zij vervolgens
met de kaken vermalen tot een
papje en aan de larven voeren.
De larven geven een zoete vloeistof af aan de werksters die de suikers gebruiken als brandstof om te kunnen vliegen en zo weer meer insecten te vangen. Een prachtige cyclus dus. Het nest wordt gemaakt van cellulosevezels die van bomen worden geknaagd. Het nest is bolvormig en bestaat uit meerdere raten. In het nest van de Hoornaar is geen honing aanwezig zoals bij de ver verwante honingbij wel het geval is. Vroeger werden er verschillende soorten erkend, zoals bijvoorbeeld de Duitse hoornaar (Vespa germanica) , de Middelste hoornaar (Vespa media) en de grote Hoornaar (Vespa crabro), waar we het hier over hebben.
Alle drie de soorten worden nu
gezien als ondersoort van de
Vespa crabro.
Ik vond het in ieder geval een
zeer indrukwekkend en mooi
insect en ben blij dat ik hem
mocht bewonderen.